Enkele gangbare maar foutieve begrippen
Er bestaan geen kneepjes of trucjes om met zekerheid een eetbare van een giftige paddenstoel te onderscheiden. Hier volgen een aantal foutieve begrippen.
« Jonge paddenstoelen zijn steeds eetbaar. »
FOUT! Een jong exemplaar van een Amanita phalloides (groene knolamaniet) bevat dodelijke toxines, zo kenmerkend voor deze soort.
« Witte paddenstoelen zijn nooit giftig. »
FOUT! Er bestaat geen verband tussen giftigheid en kleur van de paddenstoel: de uiterst giftige Amanita phalloides (groene knolamaniet) kan een witte kleur hebben. Meerdere giftige Clitocyben (trechterzwammen) zijn wit.
« Giftige paddenstoelen hebben een onaangename geur, en zien er niet echt smakelijk uit. »
FOUT! De Amanita phalloides (groene knolamaniet) zou een lekkere smaak hebben.« Een paddenstoel is wellicht eetbaar als slakken en wormen ervan eten. »
FOUT! Slakken en kleine dieren in het bos eten Amanita phalloïdes.
« De toxines van een paddenstoel worden onschadelijk gemaakt door het koken. »
FOUT! De toxines van de Amanita phalloides (groene knolamaniet) blijven hun eigenschappen behouden na het koken, het drogen of het invriezen. Ze blijven dodelijk!
« Er zal wel geen risico bestaan voor een vergiftiging, als men zich beperkt tot één exemplaar van een onbekende soort. »
FOUT! Eén enkel exemplaar van Amanita phalloides (groene knolamaniet) kan tot uiterst ernstige intoxicaties leiden.
« Alle paddenstoelen in de weiden zijn eetbaar. »
FOUT!