Recent kent het misbruik van lachgas een heropleving in het uitgaansmilieu. Lachgaspatronen worden gebruikt om slagroomspuiten onder druk te brengen en zijn daardoor gemakkelijk verkrijgbaar. Sommige gebruikers inhaleren rechtstreeks uit de gaspatronen. Dit kan echter bevriezingsverschijnselen in de mond en longen veroorzaken. Daarom worden de gaspatronen eerder gebruikt om een ballon op te blazen waaruit de gebruiker kan inademen.
Naast het gekende euforische effect (een plezierig gevoel, lachbuien enz.), is het mogelijk dat gebruikers ook heel wat minder aangename effecten ondervinden. Duizeligheid, misselijkheid, desoriëntatie en een algemeen dronken gevoel kunnen voor valpartijen en ongelukken in het verkeer zorgen. Een overmatig of een verkeerd gebruik van lachgas houdt bovendien nog meer risico’s in.
Wanneer de gebruiker alleen lachgas inademt en niet genoeg lucht, ontstaat er een zuurstoftekort in de hersens. Dit veroorzaakt de eerder vernoemde hoofdpijn, duizeligheid … maar kan ook tot bewustzijnsverlies en zelfs de dood leiden. In de wetenschappelijke literatuur werden er een aantal jammerlijke overlijdens gemeld van gebruikers die zich in een slecht verluchte ruimte bevonden of een gasmasker hadden aangetrokken om lachgas te inhaleren.
Minder bekend bij het publiek is dat frequent gebruik (meerdere keren per maand) van lachgas kan leiden tot een vitamine B12-tekort en daardoor tot aanhoudende neurologische aandoeningen. De vitamine speelt immers een belangrijke rol in het zenuwstelsel. Lachgas zorgt voor een oxidatieproces in het bloed waardoor de vitamine wordt gedeactiveerd. Typisch zijn een doof gevoel en tintelingen in handen en voeten. In gevorderd stadium begint de motorische vaardigheid sterk af te nemen. Gemakkelijk struikelen, moeilijk stappen, vermoeidheid … zijn veelzeggende signalen. Het is erg belangrijk dat dit op tijd wordt herkend om permanente effecten te voorkomen. Gewoonlijk wordt er een stevige dosis B12 voorgeschreven. Mensen met een lage B12-inname – zoals veganisten, vegetariërs en alcoholisten – lopen dan ook een hoger risico.
Lachgas of distikstofmonoxide werd aan het einde van de 18de eeuw ontdekt. Dit was de tijd van de industriële revolutie en de chemie ging met grote sprongen vooruit. Eerst was lachgas vooral populair omwille van de roesachtige effecten die het teweeg bracht. Daarna ontdekte ook de geneeskunde de pijnstillende capaciteiten van het gas. Er was immers een groot gebrek aan een betrouwbaar middel om patiënten te verdoven. Tegenwoordig wordt het in combinatie met zuurstof nog ingezet bij kleinere ingrepen in de kinderanesthesie en gespecialiseerde tandartspraktijken.