Inname van Eénkomponent Polyurethaanlijm door honden

Deze tekst is bedoeld voor professionelen. Het is mogelijk dat je niet alle gebruikte termen begrijpt.

De belangrijke toename in volume van de ingeslikte lijm vormt een mechanisch probleem, waardoor het ledigen van de maag gehinderd wordt. Indien de lijm reeds uitgehard is en daarna wordt opgegeten is er geen enkel probleem. Bij duidelijke obstructie symptomen is een gastrotomie aangewezen. Na het openen van de maag is de massa makkelijk te verwijderen. De prognose is goed

Inleiding

Inname van deze producten door honden komt relatief weinig voor. In de periode 1999 - 2003 kregen we op het Antigifcentrum slechts een tiental meldingen binnen, waarvan één met dodelijke afloop: een kleine inname kan reeds ernstige symptomen geven. Vaak is een chirurgisch ingrijpen nodig.

Werkingsmechanisme

Eénkomponent Polyurethaanlijm

De problemen door inname van de éénkomponent Polyurethaan-lijm (PU-lijm) ontstaan door de expansie van PU-lijm als de lijm uit de verpakking komt.  

PU is een condensatieproduct van een prepolymeer van Methylene Diphenyl Diisocyanate (MDI), met een polyalcohol in aanwezigheid van water (damp uit de lucht bij normaal gebruik, maagvocht bij inname). Tijdens deze reactie komt CO2 vrij. Hierdoor zet de lijm uit. Afhankelijk van de temperatuur ter plaatse en de lokale vochtigheid kan de lijm tot 40 keer zijn oorspronkelijk volume innemen. Indien het ingeslikt wordt, zal het bijgevolg een mechanisch probleem in de maag geven. Dit kan gebeuren doordat de hond in de verpakking bijt en het vrijgekomen product direct inslikt. Indien de lijm reeds uitgehard is en daarna wordt opgegeten is er geen enkel probleem.

Het product is bij de EU gecatalogeerd als schadelijk bij inademing. Het is bovendien irriterend voor de huid, ogen en ademhalingswegen. Tijdens de reactie komt er ook een geringe hoeveelheid gasvormig diisocyanaat vrij. Maar de hoeveelheid is te weinig is om klinische problemen te geven.

Kliniek

De klinische symptomen treden meestal op binnen de 12 uur na de inname:

  • Emesis (+/- hematemesis).
  • Anorexie.
  • Opgezwollen abdomen.
  • Tachypneu.

Deze symptomen kunnen na ongeveer een week spontaan of met een symptomatische therapie verdwijnen. Indien ze aanhouden, wijst dit op een mechanische obstructie en is chirurgie aangewezen.

Diagnose

Of men de massa al dan niet in de maag kan voelen, hangt af van de grootte hiervan.

De radiologie kan al afwijkingen tonen na 4 uur, maar een opname na 24 uur is betrouwbaarder. Men ziet een uitgezette maag en een grote radio-opake gevlekte massa in de maag. Bij twijfel is een opname met contrastvloeistof aangewezen.

Therapie

Decontaminatie is tegenaangewezen. Bij braken kan de zich uitzettende massa zich in de slokdarm vastzetten. Het geven van water of aktieve kool is ook niet aangewezen. Daardoor kan zich nog sneller één grote massa vormen.

Na inname mag de hond gedurende 6 uur niet eten. Men moet 3 uur wachten om de hond drinken te geven.

Bij veel vochtverlies is een IV hydratatie aangewezen.

Bij duidelijke obstructie symptomen is een gastrotomie aangewezen. Na het openen van de maag is de massa makkelijk te verwijderen. Slechts één keer heeft men een maagperforatie gezien. Soms reikt de massa tot in de pylorus, maar nooit verder. Wel heeft men bij een obductie van een tijdens de operatie overleden hond verschillende kleinere stukken in de darm teruggevonden.

De prognose is goed, tenzij er complicaties zijn tijdens de operatie.

Literatuur

  1. Leroy G., Putzeys J.P., Mostin M., Fatality resulting from ingestion of a polyurethane glue in a dog. Vlaamse Dierenartsen Vereniging Magazine, 2001 Feb (1): 1-2. 
  2. Horstman C.L., Eubig P.A., Khan S.A., Selcer B.A., Gastric Outflow Obstruction After Ingestion of Wood Glue in a Dog. J Am Anim Hosp Assoc.2003; 39: 47-51. 
  3. Bailey T., The expanding threat of polyurethane adhesive ingestion. Veterinary Technician, 427-428, June 2004.