Hoe en waar werkt lood in op het lichaam? Hoe vertaalt zich dit klinisch?
Centraal zenuwstelsel: verstoring van de functie van de mitochondrieën en van het metabolisme van de catecholaminen.
Perifeer zenuwstelsel: segmentaire demyelinisatie van de perifere zenuwen.
Lood inhibeert 3 enzymen betrokken bij de haemsynthese: delta-aminolevulinezuurdehydrase, coproporphyrinogeenoxidase en ferrochelatase. Bovendien zou lood het membraan van de rode bloedcellen aantasten, met een afname van de levensduur als gevolg.
Een acute blootstelling aan grote hoeveelheden lood geeft een soort Fanconi-syndroom met proteïnurie, glycosurie en hyperfosfaturie. In dit stadium zijn de letsels omkeerbaar. Een chronische blootstelling evolueert progressief naar een onomkeerbare interstitiële nephropathie. Lood heeft bovendien een toxisch effect op het renine-angiotensine systeem, waardoor de niertoxiciteit nog toeneemt.
(Lauwerys 1999 en ATDSR 2000)
De accidentele of vrijwillige inname van lood geeft volgende symptomen :
Herhaalde blootstelling aan kleine hoeveelheden lood via de ademhaling of door inname geeft een complex klinisch beeld. De meest frequente symptomen worden onderlijnd.
Digestieve symptomen
Hematologische symptomen
Normochrome of hypochrome anemie, eventueel met basofiele stippeling in de rode bloedlichaampjes.
Neurologische symptomen
Bij hoge loodconcentraties (> 70 µg/100 ml) in het bloed kunnen kinderen een acute encefalitis ontwikkelen met agitatie, verwarring, hallucinaties, convulsies, coma en hersenoedeem. Zonder behandeling heeft deze encefalitis in 65 % van de gevallen een dodelijke afloop! Bij volwassenen is acute encephalopathie zeldzaam. Zelfs bij zeer hoge loodconcentraties ziet men eerder aspecifieke symtomen: geheugenverlies, irritabiliteit, concentratiestoornissen, vermoeidheid, slapeloosheid, angst.
Epidemiologische studies, gepubliceerd in de laatste 15 jaren, tonen een hoogst waarschijnlijk verband tussen minder ernstige loodintoxicaties bij kleine kinderen en een afname van de intellectuele capaciteiten. Ook gedragsproblemen worden vaak waargenomen. Reeds bij chronische intoxicaties met een loodgehalte rond de 10 µg/100 ml, kan een deficit waargenomen worden.
Polyneuritis als gevolg van een axonale degeneratie. Deze manifesteert zich bij volwassenen hoofdzakelijk als spierzwakte, vooral in de meest gebruikte spiergroepen. Nadien kunnen echte verlammingsverschijnselen optreden. Het volledige beeld, dat tegenwoordig nog zelden gezien wordt, bestaat uit een radiale paralyse met een drophand (bij rechtshandigen eerst rechts, nadien ook links) en een verlamming van de peroneale spieren en de extensoren van de tenen met een dropvoet als gevolg. Slechts zelden is er aantasting van de sensitieve of craniale zenuwen. Op het EMG: daling van de geleidingssnelheid, fibrillaties, daling van het aantal motorische eenheden bij een maximale contractie.
Renale symptomen
Chronische loodintoxicatie geeft een aantasting van de nieren die meestal reversiebel is.
Endocriene symptomen
Metabole afwijkingen
Zelden leveraantasting
Aantasting van hart en bloedvaten
Bij arbeiders die blootgesteld worden aan lood stelt men een verhoogde frequentie vast van cardiovasculaire aandoeningen die het gevolg kunnen zijn van arteriële hypertensie en misschien van een rechtstreekse inwerking op het myocard.
Carcinogeniciteit
Metallisch lood wordt door het IARC (International Agency for Research on Cancer) geklasseerd als mogelijk carcinogeen.
Teratogeniciteit
Lood blijkt geen echte congenitale afwijkingen te veroorzaken. Maar het risico op vroegtijdige abortus en premature geboorte is verhoogd. Lood wijzigt hoogstwaarschijnlijk de ontwikkeling van het zenuwstelsel met als gevolg een mentale achterstand en gedragsproblemen.
De gevolgen van een loodintoxicatie zijn ernstiger bij jonge kinderen.