Maretak bevat giftige stoffen in de takken en de bladeren van de plant. De bessen bevatten deze gifstoffen niet. In de wintermaanden, als de maretak binnenshuis gebracht wordt, vallen er nog al eens wat besjes op de grond.
Maretak heeft de reputatie een zeer giftige plant te zijn. Maretak bevat giftige eiwitten die men viscotoxines noemt. Deze eiwitten bevinden zich in de bladeren en de takken van de plant. De bessen zouden geen viscotoxines bevatten en zouden daarom minder giftig zijn. De giftigheid van de maretak is sterk afhankelijk van de gastheerboom. In de praktijk brengt de inname van enkele bessen over het algemeen het volgende met zich mee: braken, diarree, zwakte, dorst en agitatie.
Ruim besjes die op de grond vallen zo snel mogelijk op.
Latijnse naam: Viscum album. Franse naam: Gui.
De maretak behoort tot de sandelhoutfamilie (santalaceae). De maretak is een bolronde, altijd groene dwergheester en halfparasiet, die zijn aanwezigheid vooral ’s winters verraadt, wanneer de gastheerplant er kaal bij staat. Hij groeit meestal op de populier en in mindere mate op fruitbomen. De groen blijvende plant leeft op bomen. Het is een zogenaamde halfparasiet: voor water en zouten is de plant afhankelijk van zijn gastheer. De maretak wordt ook mistletoe, mistel of vogellijm genoemd.